7 – 30
kwietnia, Z
inicjatywy Książnicy Zamojskiej i jej
dyrektora p. mgr. Danuta Kawałko oraz Zamojskiej Rodziny Katyńskiej
została zorganizowana wystawa w 70 rocznicę zbrodni katyńskiej pt:
„Katyń przestrogą
i sumieniem świata”. Wystawę
zorganizowano także dzięki Stowarzyszeniu Rodzina Katyńska w Warszawie,
a zwłaszcza dzięki pani Halinie Drachal, Skarbnikowi Stowarzyszenia
która poświęciła swój czas na pomoc
i
wypożyczenie fotografii i plansz do ekspozycji.
10 kwietnia, miało miejsce najbardziej tragiczne w skali
Państwa Polskiego wydarzenie. Z niewyjaśnionych przyczyn podczas
podchodzenia do lądowania spadł w Smoleńsku samolot rządowy z delegacją
na obchody 70 rocznicy zbrodni katyńskiej w Katyniu. Zginęli tragicznie
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński
z małżonką,
delegacje Rodzin Katyńskich z przewodniczącym Federacji Rodzin
Katyńskich Andrzejem Sariusz-Skąpskim na czele oraz wielu
przedstawicieli najwyższych władz państwowych i wojskowych. Na ręce
zarządu Federacji został złożony list kondolencyjny.
13 kwietnia, W Warszawie w obchodach 70 rocznicy Zbrodni
Katyńskiej uczestniczyli delegaci naszego Stowarzyszenia w osobach
prezes Mieczysławy Bełz i sekretarza Jerzego Słupeckiego. Obchody
połączone były
z żałobą po osobach które zginęły w Smoleńsku
trzy dni wcześniej.
20 kwietnia, Miała miejsce uroczysta wieczornica w SOSW w
Zamościu zorganizowana przez nauczycieli z panią Katarzyną Bartosiewicz
oraz przedstawicielami Zamojskiej Rodziny Katyńskiej.
W roku, W kapliczce M.B. przy kościele św. Michała
pojawił się napis „Katyń 1940 – 2010”
spontanicznie umieszczony przez wiernych.
25 września, Udział w pielgrzymce do Charkowa, cmentarza
Piatichatki wzięli prezes ZRK Mieczysława Bełz
i sekretarz Jerzy
Słupecki Tu zakopano prawie 4 tysiące polskich oficerów
zamordowanych skrycie przez Rosjan
w siedzibie NKWD w Charkowie.
Wszyscy byli jeńcami obozu w Starobielsku. Po sąsiedzku ogromny teren
ofiar rosyjskiej zbrodni z lat 1937 – 1938 na Ukrainie.
21 – 22
października, Miało
miejsce wznowienie obrad zawieszonego walnego zebrania Federacji Rodzin
Katyńskich w Warszawie. Zebranie w jakże odmienionym składzie. Obrady
przenikał smutek i żałoba po ofiarach katastrofy rządowego samolotu pod
Smoleńskiem. Delegatem ZRK był Jerzy Słupecki. Wybrano nowe władze,
tj
Radę federacji i Zarząd z panią Izabellą Sariusz-Skąpską jako prezesem
Federacji.
W latach 2009 -
2010 Miała miejsce akcja
sadzenia dębów pamięci. Posadzono w Hrubieszowie dwa dęby, w
Honiatyczach, Lubyczy Królewskiej, poświęcone Aleksandrowi
Starczukowi, i w Tarnogórze poświęconemu asp. PP Antoniemu
Niziołowi zamordowanemu w Twerze.
2011
10 kwietnia, Uroczysta Msza Święta w intencji ofiar
Zbrodnii Katyńskiej w 71 rocznicę. Msze Świętą celebrował ks. bp Jan
Śrutwa, a oprawę muzyczną zapewnił chór Policji Państowej.
Wystąpiła również młodzież szkolna
z programem artystycznym.
15 kwietnia, Finał regionalnego konkursu pt:
„Pamięć o Zbrodni Katyńskiej – ocalić od
zapomnienia”, w którym wzięły udział dzieci i
młodzież szkół regionu oraz wystawa prac pokonkursowych w
SOSW w Zamościu dzięki wybitnemu zaangażowaniu Dyrekcji Szkoły
zwłaszcza pani dyrektor mgr. Barbary Grądkowskiej, pani prezes ZRK
Mieczysławy Bełz oraz członkowi wspierającemu ZRK pani mgr. Katarzynie
Bartosiewicz. Konkurs zakończył występ słowno muzyczny młodzieży
szkół zamojskich oraz wystawa pokonkursowa w kościele św.
Katarzyny.
5 sierpnia, Rozstrzygnięcie konkursu
ogólnopolskiego pt. ”Sprzączki i guziki z
orzełkiem ze rdzy…” zorganizowanego przez IPN,
którego laureatem został Specjalny Ośrodek
Szkolno-Wychowawczy w Zamościu
z panią mgr. Katarzyną Bartosiewicz na
czele. W nagrodę udział w wycieczce do Charkowa - Piatichatki, Kijowa
– Bykownia i innych miejsc związanych z Polską na wschodzie.
W uroczystości Bral udział o. Marek Kudach
z Parafiady oraz
przedstawiciele Zamojskiej Rodziny Katyńskiej.
2012
29 stycznia, Odbyło się zebranie sprawozdawczo-wyborcze
członków ZRK, na którym przedstawiono
sprawozdanie
z działalności Zarządu i sprawozdanie finansowe za lata
2008-2011 oraz wybrano nowe władze stowarzyszenia
i podjęto uchwałę w
sprawie założeń programowych na lata 2012-2014.
Zarząd: Przewodniczącym został Marek Splewiński, wiceprzewodniczącym
Mieczysława Bełz oraz Zbigniew Gracjan Padjas, sekretarzem Słupecki
Jerzy Wacław, skarbnikiem Sempruch Anna Barbara. W skład zarządu weszli
także Namroży Zofia Danuta oraz Smyrski Ryszard. Komisja
Rewizyjna: Przewodniczącym został Starczuk Kazimierz, a członkami
Padjas Halina i Bartosiewicz Katarzyna.
24 luty, Wykonanie i umieszczenie informacji o
Pomniku Krzyż Katyński znajdującego się przy kościele
Św. Katarzyny w
Zamościu
29 października, Udział w spotkaniu
Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich z księdzem Biskupem
Marianem Rojkiem. Na spotkaniu zaprezentowaliśmy naszą dotychczasową
działalność i zamierzenia na przyszłość.
4 kwietnia, Udział w uroczystości w Gimnazjum Nr 5 im.
Sybiraków w Zamościu z okazji Dnia Patrona tej szkoły.
22 kwietnia, W Kościele Św. Katarzyny w Zamościu
zorganizowaliśmy uroczystości obchodów 72 Rocznicy Zbrodni
Katyńskiej. Obecnych na uroczystości powitał przewodniczący ZRK Marek
Splewiński, który wygłosił okolicznościowe
przemówienie. Młodzież zamojskich szkół
zaprezentowała spektakl słowno-muzyczny przygotowany przez Katarzynę
Bartosiewicz.
26 kwietnia, Zasadzenie dębów pamięci przy
Bursie Międzyszkolnej w Zamościu poświęconych pamięci ASP, Zbigniewa
Gaudnika zamordowanego w Twerze i mjr. lot. Tomasza Gołębiowskiego
zamordowanego w Charkowie. Uroczystość zorganizowana w ramach
ogólnopolskiego programu „Katyń-ocalić od
zapomnienia” staraniem dyrektora pana Waldemara
Leszczyńskiego z udziałem młodzieży szkolnej w programie występ
słowno-muzyczny poświęcony ofiarom Zbrodni Katyńskiej oraz Zamojskiej
Rodziny Katyńskiej w osobach pana prezesa Marka Splewińskiego, pani
wiceprezes Mieczysławy Bełz ks. prałata Jana Zdzisława Ciżmińskiego
kapelana ZRK oraz sekretarza Jerzego Słupeckiego. W uroczystości udział
wzięli przedstawiciele rodziny zamordowanego asp. Zbigniewa Gaudnika
tj. wnuczka Danuta Gaudnik Faryna i Wojciech Gaudnik z Zamojskiej
Rodziny Katyńskiej.
27 kwietnia, Uroczystość zorganizowana w Majdanie
Górnym przez Zespół Szkół Publicznych
im. Żołnierzy Września 1939 r. związana z sadzeniem i poświęceniem
„Dębu Pamięci” upamiętniającego porucznika Tomasza
Perczyńskiego zamordowanego w Katyniu.
3 maja, Obecność naszego
stowarzyszenia na uroczystej sesji Rady Miasta Zamościa poświęconej 221
Rocznicy Uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz udział w Mszy Świętej w
intencji Ojczyzny.
11 maja, W ramach ogólnopolskiego konkursu
plastycznego poświęconego pamięci Polaków ofiar zbrodni
sowieckich i niemieckich w konkursie pt: „Palmiry, Piaśnica,
Katyń – zgładzony kwiat polskiej inteligencji”
polecanym przez IPN. Wspólnie ze Specjalnym Ośrodkiem
Szkolno-Wychowawczym w Zamościu i Młodzieżowym Domem Kultury im.
Kornela Makuszyńskiego w Zamościu zorganizowaliśmy taki konkurs dla
młodzieży z naszego regionu. Laureaci otrzymali dyplomy i nagrody.
27 maja, Uczestniczyliśmy w Zjeździe Żołnierzy 9
pułku piechoty legionów Armii Krajowej Ziemi Zamojskiej
w
Zwierzyńcu.
24 czerwiec, Udział w uroczystości
patriotyczno-religijnej związanej z 68 Rocznicą Bitwy Partyzanckiej pod
Osuchami. Uroczystość odbyła się na największym w Polsce cmentarzu
partyzanckim w Osuchach. Uroczystość zorganizował Wojewódzki
Komitet Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w Lublinie
wspólnie ze Światowym Związkiem Żołnierzy Armii Krajowej
Okręg w Zamościu, Ogólnopolskim Związkiem Żołnierzy
Batalionów Chłopskich, 3-cim Batalionem Zmechanizowanym
Wojska Polskiego w Zamościu, Starostą Biłgorajskim i Wójtem
Gminy Łukowa.
8 lipca, Udział w uroczystości 69 Rocznicy
Pomordowanych Polaków na Wołyniu i Wschodzie.
1 sierpnia, Udział w uroczystości upamiętniającej 68
Rocznicę Powstania Warszawskiego zorganizowanej przez Światowy Związek
Żołnierzy Armii Krajowej Okręg w Zamościu i 3-ci Batalion
Zmechanizowany Wojska Polskiego w Zamościu.
26 sierpnia, Udział w obchodach rocznicy Zwycięskiej
Bitwy Kawalerii Polskiej w wojnie polsko-bolszewickiej
w 1920 roku. W
ramach obchodów Stowarzyszenie „Bitwa pod
Komarowem” zaprezentowało w Wolicy Śniatyckiej rekonstrukcję
bitwy. Następnie została odprawiona Msza polowa.
1 września, Udział w obchodach 73 Rocznicy napaści
Niemiec hitlerowskich na Polskę. W ramach obchodów została
odprawiona Msza Święta w Katedrze Zamojskiej. Po mszy odbyła się
manifestacja patriotyczna na Rotundzie Zamojskiej.
17 września, Udział w obchodach 73 Rocznicy agresji
sowieckiej na Polskę. W ramach obchodów odprawiona została w
Katedrze Zamojskiej Msza Święta, następnie odbyła się manifestacja
patriotyczna na Rotundzie Zamojskiej. 21-22 września 2012, Delegacja
Zamojskiej Rodziny Katyńskiej z pocztem sztandarowym, w osobach
wiceprezes Mieczysławy Bełz i sekretarza Jerzego Słupeckiego brała
udział w otwarciu i poświęceniu czwartego cmentarza katyńskiego w
Bykowni koło Kijowa gdzie spoczywają zwłoki ofiar zbrodni katyńskiej z
tzw. listy ukraińskiej. Tutaj zidentyfikowano kilka tysięcy polskich
ofiar z tym, że badania są nie zakończone, a to tylko skromna część
listy ukraińskiej. Obok są bezimienne doły śmierci nawet kilkuset
tysięcy ofiar ok. 40 narodowości
23 września, Udział w obchodach 73 Rocznicy walk
wrześniowych pod Aleksandrowem. Uroczystość odbyła się na cmentarzu w
Sigle.
27 września, Udział w obchodach 14 Rocznicy ustanowienia
przez Sejm RP dnia Podziemnego Państwa Polskiego. Odprawiona została
Msza Święta w Katedrze Zamojskiej i odbyła się manifestacja
patriotyczna przy pomniku Armii Krajowej.
11 listopada, Obecność na uroczystej sesji Rady Miasta
Zamościa poświęconej 94 Rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości
oraz udział w Mszy Świętej w intencji Ojczyzny.
9 grudnia, Udział w uroczystości „Chwała
Bohaterom” upamiętniającej setną rocznicę urodzin majora
Zenona Jachymka PS. Wiktor. Uroczystość odbyła się w miejscowości
Komarów-Osada.
2013
20
stycznia, Uroczystość
w Zwierzyńcu zorganizowana przez Burmistrza Zwierzyńca z udziałem
Szwadronu Ziemi Zamojskiej w barwach 9 pułku Ułanów
Małopolskich związana z 150 rocznicą wybuchu Powstania Styczniowego.
Członkowie
ZRK uczestniczyli w spotkaniu opłatkowym zorganizowanym przez NSZZ RI
„Solidarność” w Zamościu i Zarząd Oddziału NSZZ
„Solidarność” w Zamościu.
21
stycznia, Udział
w uroczystej Sesji Rady Miasta Zamościa zorganizowanej z okazji 150
rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego 1863-1864. Na Sesji zostało
odczytane uroczyste oświadczenie a minutą ciszy oddano hołd bohaterom
największego w XIX wieku narodowego powstania przeciwko Rosji.
4
lutego 2013, Udział
w obchodach 70 rocznicy bitwy pod Lasowcami stoczonej 4 lutego 1943
roku przez oddziały Armii Krajowej.
22
marca, Udział
w Drodze Krzyżowej ulicami Zamościa do Rotundy. Na stacji XIII modlitwę
odczytał członek naszego Stowarzyszenia.
27
marca, Uroczystość
z okazji 7 rocznicy nadania Gimnazjum Nr 5 w Zamościu imienia
Sybiraków. W ramach uroczystości odprawiona została Msza
Święta. Młodzi aktorzy przedstawili spektakl teatralny pt.
„Pociąg”
10
kwietnia, Przedstawiciele
Stowarzyszenia ZRK uczestniczyli w obchodach 73 rocznicy Mordu
Katyńskiego i
3 rocznicy Katastrofy Smoleńskiej zorganizowanych przez
Rejonowy Komitet Obywatelski Ziemi Biłgorajskiej.
14
kwietnia
Msza
Święta celebrowana przez bp. seniora Jana Śrutwę
Poczet
sztandarowy ZRK
Stowarzyszenie
ZRK zorganizowało w Zamościu obchody 73 rocznicy Mordu Katyńskiego. W
ramach uroczystości młodzież szkół zamojskich pod
kierownictwem Krzysztofa Krajewskiego przedstawiła spektakl
słowno-muzyczny. Okolicznościowe wystąpienie przedstawił prezes
Stowarzyszenia.
Występ
młodzieży Zespołu Szkół Nr 3 w Zamościu
Poczet
sztandarowy Komendy Policji w Zamościu
W
ramach uroczystości została odprawiona Msza Święta w Kościele Św.
Katarzyny celebrowana przez Jego Ekscelencję bp seniora Jana Śrutwę.
Część muzyczną podczas mszy wykonywał zespół wokalny
funkcjonariuszy Zakładu Karnego w Zamościu pod kierunkiem Mirosława
Radlińskiego. Po mszy została odsłonięta tablica ku czci Franciszka
Antoniewicza pierwszego przewodniczącego Zamojskiej Rodziny Katyńskiej,
Kawalera Orderu Virtutti Militari żołnierza Batalionów
Chłopskich, uczestnika bitew pod Różą i Zaborecznem w 1943
roku, przewodniczącego NSZZ Solidarność Rolników
Indywidualnych, internowanego w latach 1981-1982.
Zespół
wokalnyfunkcjonariuszy Zakładu Karnego w Zamościu
pod
kierunkiem Mirosława Radlińskiego
Następnie
pod pomnikiem Krzyż Katyński oddano hołd pomordowanym z ceremoniałem
wojskowym i apelem pomordowanych w wykonaniu żołnierzy 3 Batalionu
Zmechanizowanego w Zamościu, następnie złożono wieńce, kwiaty i
zapalono znicze.
Salwa
honorowa w wykonaniu żołnierzy 3 Bataliu Zmechanizowanego w Zamościu
Składanie
wieńców pod pomnikiem
Delegacja
ZRK składa wiązanke i znicze
W
trakcie uroczystości w kościele zaprezentowano nagrodzone prace
uczestników konkursu pt. „Piaśnica, Palmiry,
Katyń: zgładzony kwiat polskiej inteligencji”. Honorowy
patronat nad wystawą objął Prezydent Miasta Zamościa Marcin Zamoyski i
Prezes IPN w Warszawie Łukasz Kamiński.
Okolicznościowe
przemówienie prezesa ZRK Marka Splewińskiego:
Dziś w 73 Rocznicę Zbrodni Katyńskiej
powracamy myślami do tamtych straszliwych wydarzeń, które
tak naprawdę do dzisiaj nie zostały w pełni wyjaśnione.
Decyzją władz radzieckich z 5 marca 1940
roku dokonano mordu na ponad 20.000 jeńcach wojennych z
obozów
w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku oraz ponad 11
tysiącach więźniów z sowieckich obozów w
zachodnich obwodach Białoruskiej i Ukraińskiej SRR. Dla nas jest to
Zbrodnia Katyńska. Nazwa ta wzięła się od miejscowości Katyń koło
Smoleńska, gdzie odnaleziono pierwsze bezimienne doły śmierci
zamordowanych Polaków.
Pierwszy obóz powstał w Kozielsku
przy linii kolejowej Smoleńsk-Tuła. Początkowo osadzono w nim około
5.000 jeńców. Wśród uwięzionych większość
stanowili oficerowie rezerwy zmobilizowani w chwili wybuchu II-ej wojny
światowej, dawni oficerowie armii polskiej, która stawiła
opór armii czerwonej w drodze na Europę. Wśród
uwięzionych byli też profesorowie wyższych uczelni, lekarze,
farmaceuci, weterynarze, prawnicy, inżynierowie, nauczyciele, literaci,
dziennikarze, przedstawiciele świata nauki, posłowie do Sejmu i
senatorzy RP, nauczyciele gimnazjów i szkół
podstawowych, artyści, politycy, przemysłowcy, bankowcy, ziemianie,
dyplomaci, przedstawiciele administracji państwowej, od
wójta do wojewody, instruktorzy harcerstwa, znani sportowcy.
Wśród zawodowych wojskowych było 12-tu generałów
i wielu absolwentów Wyższej Szkoły Wojennej.
Drugi obóz powstał w Starobielsku
na południowy-wschód od Charkowa na Ukrainie. Osadzeni tu
zostali prawie wszyscy oficerowie biorący udział w obronie Lwowa,
pomimo, że układ kapitulacyjny podpisany przez Polskę i ZSRR zapewniał,
że zostaną oni zwolnieni bez żadnych utrudnień. Oprócz
oficerów uwięziono w tym obozie również
lotników, profesorów wyższych uczelni, lekarzy,
prawników, inżynierów, nauczycieli,
literatów i dziennikarzy. Do obozu w Starobielsku trafiła
cała bez wyjątku kadra naukowa Instytutu Przeciwgazowego WP i Instytutu
Uzbrojenia WP. Ogólna liczba uwięzionych w Starobielsku
wynosiła pod koniec istnienia obozu prawie 5.000 jeńców.
Trzeci – największy liczebnie
obóz powstał w Ostaszkowie, na
północny-zachód od Kalinina (dawniej Twer) na
jednej z wysp jeziora Seliger. Uwięziono tam ponad 6.500 tysiąca
jeńców, głównie oficerów WP, żołnierzy
KOP, żołnierzy żandarmerii wojskowej, członków wojskowej
służby sądowniczej, służby więziennej, księży
i funkcjonariuszy Policji
Państwowej, Straży Granicznej i żołnierzy Oddziału II Sztabu Naczelnego
Wodza.
W Ostaszkowie więziono także ziemian wywiezionych ze wschodnich
województw Rzeczypospolitej.
W tych trzech obozach osadzono w sumie ponad
20 tysięcy jeńców.
Mordowanie polskich jeńców w
obozach Kozielska, Starobielska i Ostaszkowa zaczęło się już w marcu
1940 roku.
Z trzech obozów wywieziono kapelanów
wszystkich wyznań, w większości księży katolickich w liczbie około 200
osób. Zostali oni zamordowani w nieznanym miejscu czy
miejscach.
Likwidacja trzech obozów zaczęła
się jednocześnie i zakończyła się w tym samym okresie. Z Kozielska
pierwszy wywóz na stracenie jeńców wyruszył 3
kwietnia 1940 roku, z Ostaszkowa 4 kwietnia, a ze Starobielska 5
kwietnia. Ostatnie transporty z Kozielska i Starobielska miały miejsce
12 kwietnia, a z Ostaszkowa 16 maja. Plan likwidacji przeprowadzono w
oparciu o przygotowane wcześniej listy transportowe. Dzienne transporty
liczyły do kilkuset osób i odbywały się wagonami
więziennymi. Przed likwidacją obozów NKWD robiło wszystko,
żeby wprowadzić jeńców w błąd. Stosowano metody zmylenia i
uśpienia ich czujności. Podejmowano działania mające na celu
przekonanie jeńców, że „jadą na
Zachód”. Wydawano nawet specjalne racje
żywnościowe odpowiednio opakowane w czysty papier, a nie gazety [co w
ZSRR było rzeczą niezwykłą]. Jeńcy byli jednak przekonani, że zostaną
wydani w ręce okupanta niemieckiego. I tu dochodzimy, do zapewne
największej tajemnicy Zbrodni Katyńskiej. Gdyby wówczas
wszystkich jeńców wymordowano, pozostałyby nam tylko wyniki
ekshumacji w Katyniu z 1943 roku ustalające czas zbrodni, ale
niemożliwe do wyjaśnienia okoliczności jej popełnienia.
Najpóźniej odkrytym miejscem
masowego pochówku polskich jeńców z
obozów na terenie Ukrainy jest cmentarz
w Bykowni pod
Kijowem. Jak potwierdzają badania, pierwsze polskie ofiary były
grzebane w dołach śmierci
w Bykowni już od 1937 roku. Nazwiska 3.435
osób znamy od 1994 roku, kiedy do Polski trafił wykaz znany
jako „ukraińska lista katyńska”, mimo że
niekompletna. Nadal nie znamy liczby i nazwisk ofiar listy białoruskiej
zamordowanych w Kuropatach koło Mińska.
Od 21 września 2012 rodziny pochowanych w
Bykowni mają miejsce, gdzie mogą pojechać i oddać cześć i hołd swoim
najbliższym. W tym dniu został uroczyście otwarty i poświęcony Polski
Cmentarz Wojenny
w Kijowie-Bykowni.
Na zakończenie chciałbym przytoczyć słowa
Ojca Świętego Jana Pawła II, które wypowiedział 13 kwietnia
1996 roku podczas spotkania z pielgrzymką Rodzin Katyńskich:
„Również
ta śmierć, a raczej to wielkie żniwo śmierci, jest jakoś wpisana w Boże
plany
i nabiera nowego znaczenia w perspektywie śmierci i
zmartwychwstania Chrystusa. Nade wszystko staje się ona ofiarą,
której owocem jest dobro. W wymiarze narodowym przybrało ono
kształt wolności”.
2 maja,
Członkowie
Stowarzyszenia brali udział w obchodach dnia flagi RP.
3
maja, Zarząd
ZRK uczestniczył w uroczystej sesji Rady Miasta poświęconej 222
Rocznicy Uchwalenia Konstytucji 3 Maja i Mszy Świętej w Katedrze
Zamojskiej w intencji Ojczyzny.
5
maja, Udział
w uroczystości związanej z obchodami 68 rocznicy rozbicia obozu zagłady
żołnierzy AK w Błudku.
8
maja, Udział
w rekonstrukcji odbicia więźniów – żołnierzy AK z
więzienia w Zamościu.
10
maja, Byliśmy
współorganizatorami wspólnie z Ośrodkiem
Szkolno-Wychowawczym spotkania edukacyjnego pod hasłem „Katyń
… ocalić od zapomnienia –niema karta
historii”.
Zorganizowaliśmy
w Księżnicy Zamojskiej wystawę pt. „Zagłada polskich elit.
Akcja AB-Katyń”. Wystawa była przygotowana przez Komisję
Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z Biura Edukacji IPN w
Lublinie.
15
maja, Udział
w otwarciu wystawy pt. „Powstanie Styczniowe na
Zamojszczyźnie” w Liceum Plastycznym
w Zamościu.
20
maja, Udział
w koncercie zorganizowanym w 93 rocznicę urodzin patrona Zespołu
Szkół Nr 3 w Zamościu Karola Wojtyły. Koncert odbył się pt.
„Jan Paweł II – Papież Rodziny” i
zorganizowany był przez społeczność tej szkoły.
26
maja, Udział
w Zjeździe Żołnierzy 9 pop. Leg. Armii Krajowej Ziemi Zamojskiej w
Zwierzyńcu.
7
czerwca
12
członkom naszego stowarzyszenia zostało wręczone odznaczenie medal
„PRO PATRIA”. Medal został przyznany za zasługi w
upamiętnianiu walki o niepodległość. Odznaczenia wręczył minister Jan
Ciechanowski z Urzędu ds. Kombatantów i Osób
Represjonowanych na uroczystości rozstrzygnięcia IV edycji konkursu
historycznego pt. „Historia mojej małej Ojczyzny. Wspomnienia
o żołnierzach SZP-ZWZ-AK Inspektoratu Zamość oraz ich powojenne
losy”.
Odznaczenie
otrzymali:
Andrzejewska
Aleksandra, Bartosiewicz Katarzyna Ewa, Kiczak
Kazimierz Jan, Kowalska Helena, Padjas Halina Jadwiga,
Padjas Zbigniew Gracjan, Sempruch Adela
Bogusława, Sempruch Anna Barbara, Starczuk
Kazimierz, Smyrski Ryszard,
Szleszyńska-Malec Barbara, Wnuk Grzegorz
9
czerwca, Udział
w obchodach 70 rocznicy pomordowanych Polaków na Kresach
Wschodnich II Rzeczypospolitej Polski. Uroczystość odbyła się w
Rotundzie Zamojskiej
15
czerwca, Udział
w obchodach 63 rocznicy likwidacji Inspektoratu Zamojskiej AK i WiN
oraz „drugiej kasaty Klasztoru
Bernardynów” przez władze komunistyczne PRL.
Uroczystości odbyły się w Radecznicy.
17
czerwca, Udział
w uroczystości obchodów 2 Pułku Rozpoznawczego w
Hrubieszowie im. majora Henryka Dobrzańskiego ps. Hubal.
23
czerwca ,Udział
w obchodach 69 Rocznicy Bitwy Partyzanckiej pod Osuchami. Uroczystości
odbyły się na największym polskim cmentarzu partyzanckim w Osuchach.
W II
półroczu 2013 roku członkowie Stowarzyszenia Zamojska
Rodzina Katyńska aktywnie uczestniczyli
we wszystkich uroczystościach
patriotycznych, historyczno-kulturalnych i religijnych organizowanych
na terenie Zamojszczyzny.
25
sierpnia, Udział w 93 rocznicy zwycięskiej
bitwy kawalerii polskiej pod Komarowem w wojnie polsko-bolszewickiej w
1920 roku. Uroczystość odbyła się w Wolicy Śniatyckiej i była
zorganizowana przez Gminę Komarów-Osada, Stowarzyszenie
„Bitwa pod Komarowem”. 3 Zamojski Batalion
Zmechanizowany.
7
września, Uroczystość upamiętniająca Bitwę pod
Panasówką w 1863 roku. W ramach uroczystości na
wzgórzu Polak zaprezentowano widowisko historyczne. W
„Kościele na wodzie” w Zwierzyńcu odbył się koncert
kameralistów Orkiestry Symfonicznej im. Karola
Namysłowskiego.
1
września, 74 rocznica napaści Niemiec hitlerowskich na
Polskę.
17
września, 74 rocznica agresji sowieckiej na
Polskę, Konferencja zorganizowana w Warszawie pt. „Historia
i
pamięć, 70 lat zmagań o prawdę o zbrodni katyńskiej”
.
Od lewej: Jerzy Słupecki
-sekretarz ZRK, Izabella Sariusz-Skąpska - Prezes Zarządu Federacji
Rodzin Katyńskich, Marek Splewiński - Prezes ZRK
27
września, 15 rocznica ustanowienia przez Sejm
RP tej daty Dniem Podziemnego Państwa Polskiego. W ramach uroczystości
odbyła się Msza Święta i manifestacja pod pomnikiem Armii Krajowej.
29
września, 74 rocznica walk wrześniowych pod
Aleksandrowem
30
września, Uroczystość ku czci św. Katarzyny
Aleksandryjskiej. Msza Święta w Kościele św. Katarzyny
w Zamościu.
6
października, Uroczystość Patrona Szkoły w
Kaczórkach pod patronatem Światowego Związku Żołnierzy Armii
Krajowej Okręg Zamość.
27
października, Msza Święta w kościele Św. Katarzyny w
Zamościu w intencji pomordowanych w Katyniu i innych miejscach zagłady
na terenach byłego Związku Radzieckiego. Mszę świętą celebrował ks.
Zdzisław Ciżmiński.
11
listopada, 95 rocznica odzyskania przez
Polskę niepodległości.
29-30
listopada, 70 rocznica nadania oddziałom
Dywersji Bojowej Inspektoratu Zamość nazwy „9-go Pułku
Piechoty AK”.
3
grudnia, spotkanie wigilijne przedstawicieli
organizacji kombatanckich z terenu Lubelszczyzny oraz
członków Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci
Walk i Męczeństwa w Lublinie zorganizowane przez Urząd Marszałkowski w
Lublinie
10
grudnia, podsumowanie projektu edukacyjnego
„Ocalić od zapomnienia-kalejdoskop wspomnień”
zorganizowane przez dyrekcję Bursy Szkolnej Nr 2 w Zamościu
13
grudnia, 32 rocznica wprowadzenia stanu
wojennego. Uroczystość zorganizowała NSZZ „S” i
odbyła się
w kościele św. Mikołaja . Mszę świętą koncelebrował ks.
Marian Rojek
2014
5-11-12 stycznia, Udział przedstawicieli ZRK w spotkaniach opłatkowych ŚZŻ AK
Okręg i Koło Zamość, NSZZ RI „Solidarność” oraz Organizacji
Międzyzakładowych NSZZ ”Solidarność” pracowników oświaty i
Zarządu Oddziału w Zamościu.
21 stycznia, Związek ”Solidarności” Polskich Kombatantów Region w
Zamościu wystąpił z wnioskiem do Kierownika Urzędu do Spraw
Kombatantów i Osób Represjonowanych Jana Stanisława
Ciechanowskiego
w Warszawie o nadanie medalu PRO PATRIA Zamojskiej
Rodzinie Katyńskiej w Zamościu za 20 letnią działalność.
26 stycznia, Udział przedstawicieli ZRK w obchodach 151 rocznicy wybuchu
Powstania Styczniowego. Uroczystość zorganizowana przez Burmistrza
Zwierzyńca, z udziałem Szwadronu Kawalerii Ochotniczej w barwach 9
pułku Ułanów Małopolskich w Zwierzyńcu.
4 luty, Udział w obchodach 71 rocznicy bitwy stoczonej w lutym 1943 roku
przez oddziały Armii Krajowej pod Lasowcami.
10 marca, Uczestnictwo w obchodach Narodowego Dnia Pamięci ”Żołnierzy
Wyklętych” w Zamościu oraz organizowanych przez IPN w Lublinie,
Starostwo i Zespół Szkół Ogólnokształcących w Biłgoraju.
6 kwietnia, Stowarzyszenie Zamojska Rodzina Katyńska w Zamościu
zorganizowała obchody 74 rocznicy Zbrodni Katyńskiej. W ramach
uroczystości wystąpił zespół wokalny funkcjonariuszy służby
więziennictwa w Zamościu pod kierownictwem Mirosława Radlińskiego.
Okolicznościowy referat przedstawił prezes stowarzyszenia Marek
Splewiński. W ramach uroczystości odprawiona została msza św. w
kościele Św. Katarzyny, której przewodniczył ks. bp Marian Rojek
wraz z ks. Prałatem Janem Zdzisławem Ciżmińskim.
Obchodom 74 rocznicy towarzyszyło ponad 20 Pocztów Sztandarowych
Wojska Polskiego, Policji Państwowej, Służby Więziennictwa w
Zamościu, Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręgu i
Koła Nr 1 w Zamościu, Związków Zawodowych NSZZ RI „Solidarność”
Powiatu Zamość i rolników z Łabuniek, NSZZ ”Solidarność”
Oddział w Zamościu i Sekcji Oświaty Zamość, Państwowej Straży
Pożarnej, Stowarzyszenia Dzieci Zamojszczyzny, Sybiraków, Gimnazjów
Nr 1, 3 i 5w Zamościu, Katolickiego Stowarzyszenia Kolejarzy Koła
Zamość, Związku Harcerstwa Polskiego ze sztandarem ZRK, Urzędu
Celnego, Straży Granicznej, Stowarzyszeń i organizacji
patriotycznych .
Pod pomnikiem Krzyż Katyński poczty sztandarowe, delegacje i
mieszkańcy Zamojszczyzny oddali hołd pomordowanym. Z ceremoniałem
wojskowym, apelem pomordowanych oraz salwą honorową w wykonaniu
3
Batalionu Zmechanizowanego w Zamościu. Złożono wieńce, kwiaty i
zapalono znicze.
Patronat honorowy nad uroczystością objęli: Izabella
Sariusz-Skąpska Prezes Federacji Rodzin Katyńskich, Jan Stanisław
Ciechanowski Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych, Marcin Zamoyski Prezydent Miasta Zamość oraz
Sławomir Zawiślak Poseł na Sejm RP.
Druga część uroczystości odbyła się w hotelu ARTIS w
Zamościu. W sali konferencyjnej uroczyście uhonorowano
20 letnią
działalność stowarzyszenia ZRK medalem PRO PATRIA . Dekoracji
sztandaru Zamojskiej Rodziny Katyńskiej dokonał Dyrektor Urzędu do
SKiOR Jacek Polańczyk. Poczet sztandarowy do odznaczenia w dniu
6
kwietnia 2014 roku reprezentowali:
1/Zofia Gorgol/ z domu Momot/ córka Macieja Momota więźnia
Ostaszkowa, zamordowany w Twerze,
2/Stanisław Starczuk wywieziony z rodziną na Sybir, syn
Aleksandra Starczuka zamordowanego w Kijowie, .
3/Halina Padjas/z domu Borkowska/ córka Tadeusza Borkowskiego
więźnia Kozielska, zamordowanego w Katyniu, .
Medalem PRO PATRIA wyróżniono również członków naszej
organizacji w osobach :
Mieczysława Bełz, Jadwiga Barbara Dukarska, Irena Emeryk,
Kazimiera Mierzejewska, Zygmunt Namroży, Zofia Danuta Namroży,
Jerzy Wacław Słupecki, Stanisław Starczuk, Teofila Szlaga.
W trakcie uroczystości wręczono legitymacje trojgu nowych
członków ZRK Zofii Gorgol, Jadwidze Kocańdze
i Henrykowi Świcy.
Po ceremonii nadania odznaczeń odbyła się konferencja prasowa
której przewodniczył redaktor Marian Zacharczuk wśród biorących
udział uczestniczyło dziesięciu dziennikarzy reprezentujących:
„Tygodnik Zamojski”, TVP Lublin, ”Kronikę Tygodnia”,
”Niedzielę” tygodnik katolicki, TVP Zamość, Katolickie Radio
Zamość, Gazeta Zamojska, Tygodnik Rewizje Tomaszów Lubelski, Radio
Lublin. Dużym zainteresowaniem cieszyło się wystąpienie Prezes
Federacji Rodzin Katyńskich Izabelli Sariusz-Skąpskiej, wśród
wielu pytań poruszano tematy związane
z rekonstrukcją listy
białoruskiej, muzeum Zbrodni Katyńskiej w Warszawie oraz inicjatyw
współpracy z Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia.
Wśród materiałów udostępnionych mediom wydano rocznik Biuletyn
Informacyjny Nr 2/2014 Stowarzyszenia Zamojska Rodzina Katyńska.
Stowarzyszenie Zamojska Rodzina
Katyńska w Zamościu składa serdeczne podziękowania za pomoc
w
zorganizowaniu uroczystości 6 kwietna 2014 r:
Prezydentowi Miasta Zamość, Dyrektorowi Oddziału Banku
Zachodniego WBK w Zamościu, Prezesowi Miejskiego Zakładu
Komunikacji, Prezesowi Zarządu Hotelu ARTIS w Zamościu, Prezesowi
Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej, Prezesowi P.W. Budmat w
Zamościu.
Wystąpienie Prezesa ZRK
W dniu dzisiejszym, obchodzimy 74 rocznicę zbrodni katyńskiej.
Zgromadziła tu nas potrzeba szczególna – zachowanie pamięci o
martyrologicznych rozdziałach naszych narodowych dziejów na
terenach Wschodu. Pamięć rodzi refleksję o wszystkich pokoleniach,
które doświadczyły pobytu na „nieludzkiej ziemi”.
Siłą naszej wyobraźni poruszamy się po bezkresnych obszarach
syberyjskiej tajgi, Kołymy, stepów Kazachstanu. Zatapiając się w
przeszłości, dalszej niż każdy z nas, dotykamy obozów jenieckich
specjalnego znaczenia
z Kozielska, Starobielska, Ostaszkowa, w
których Rosjanie zgromadzili polskich oficerów, zagarniętych
przez Armię Czerwoną jesienią 1939 roku, a potem miejsc straceń
więźniów z tychże obozów w Katyniu, Charkowie, Twerze, Kijowie,
ale i tych, które po dzień dzisiejszy pozostają anonimowym
świadkiem tamtych wydarzeń np. z tzw. listy białoruskiej.
W wyniku agresji sowieckiej 17 września 1939 roku Armia Czerwona
dokonała zdradzieckiego ataku zadanego Polsce walczącej z najeźdźcą
niemieckim. Nowy okupant wziął do niewoli ponad 240 tys. żołnierzy
Wojska Polskiego [w tym 12 generałów, ponad 8 tys. oficerów, ponad
4 tys. podoficerów i ponad 230 tys. szeregowych żołnierzy WP]. Na
początku października 1939 roku jeńcy polscy wbrew prawu
międzynarodowemu zostali przekazani pod władzę NKWD. Ponad 126
tys. jeńców skierowano do 8 obozów stacjonarnych, pozostali
znajdowali się w tzw. punktach odbioru lub w drodze do nich. Biuro
Polityczne KC KP ZSRR na początku października 1939 roku zwolniło
do domów szeregowców i podoficerów, którzy pochodzili z terenu
wschodnich województw Polski zagarniętych przez ZSRR. W połowie
października 1939 roku doszło również do wymiany z Niemcami
szeregowców
i podoficerów pochodzących z centralnej Polski na
mieszkańców województw wschodnich. Po tych wymianach
w obozach
jenieckich NKWD pozostało ponad 40 tys. Polaków.
Na polecenie NKWD przygotowane zostały szczegółowe dane o
jeńcach trzech obozów specjalnych /Kozielsk, Starobielsk,
Ostaszków/. Informacje te trafiły do Zarządu ds. Jeńców
Wojennych NKWD w Moskwie 27-28 lutego 1940 roku. W tych dniach do
Kozielska przybył płk. NKWD Wasilij Zarubin, który w listopadzie i
grudniu 1939 roku przesłuchiwał wyższych oficerów polskich w
Kozielsku. Zarząd ds. Jeńców rozkazał Zarubinowi niezwłocznie
wysłać do Moskwy dokumenty zgromadzone w sprawach prowadzonych
przez Oddziały Specjalne obozów, a było tego blisko 6.000 akt
osobowych jeńców, teczki ewidencyjne i śledcze.
Ławrientij Beria i Piotr Soprunienko ówczesny szef Zarządu ds.
Jeńców chcieli najprawdopodobniej te dokumenty pokazać Stalinowi.
W marcu 1940 roku w oparciu o te dokumenty przygotowano informacje
służące za podstawę utworzenia tzw. „trójek” pełniących
rolę tymczasowych trybunałów, które wydawały wyroki likwidacji
jeńców.
Okres między 23 lutym a 5 marca 1940 roku to czas decyzji o
rozstrzelaniu jeńców. Stalina nie zadowoliła koncepcja
„rozprawienia się” z niewielką grupą jeńców poprzez
rozstrzelanie tylko oficerów i policjantów w liczbie około 6.200
osób. Wówczas to na polecenie Berii rozpoczyna się przygotowanie
informacji o kategoriach jeńców wojennych, których należy
rozstrzelać.
Decyzję podjęto 5 marca 1940 roku na posiedzeniu Biura
Politycznego KC ZSRR. Beria w swojej notatce, którą otrzymało
Biuro Polityczne, uzasadniał konieczność rozstrzelania jeńców
[oficerów, policjantów, pracowników wywiadu] oraz więźniów
osadzonych w więzieniach zachodnich obwodów Ukrainy i Białorusi
tym, „że wszyscy stanowią grupę zdeklarowanych i nie rokujących
nadziei poprawy zawziętych wrogów władzy radzieckiej”
i, że NKWD
uważa za uzasadnione rozstrzelanie bez wzywania skazanych, bez
przedstawienia zarzutów i aktu oskarżenia.
Dotyczyło to ponad 14 tys. jeńców [oficerów wojska, żołnierzy
KOP, księży, profesorów, sędziów, urzędników państwowych,
ziemian, policjantów, pracowników więziennictwa i pracowników
wywiadu], wśród których 97% stanowili Polacy i ponad 11 tys.
więźniów osadzonych w więzieniach zachodnich obwodów Ukrainy i
Białorusi.
Przygotowania do zagłady jeńców i więźniów oraz deportacji
ich rodzin rozpoczęły się następnego dnia po podjęciu uchwały
przez Biuro Polityczne. W Moskwie odbyło się kilka narad z udziałem
funkcjonariuszy aparatu centralnego NKWD i kierownikami NKWD obwodów
smoleńskiego, charkowskiego i kalinińskiego, na terenie których
miało dojść do wykonania uchwały Biura Politycznego.
Kierownictwo obozów na podstawie teczek personalnych jeńców w
trybie pilnym rozpoczęło sporządzać szczegółowe informacje o
każdym z jeńców i jego rodzinie. Informacje zawierały adresy
rodzin co miało umożliwić ich szybką deportację.
Beria 22 marca 1940 roku podpisał rozkaz o tzw. „rozładowaniu
więzień NKWD na Ukrainie i Białorusi”. Rozkaz ten między innymi
dotyczył przeniesienia w terminie 10 dni ok. 3.000 więźniów
osadzonych we Lwowie, Równym, Tarnopolu, Drohobyczu i Stanisławowie
do więzień w Kijowie, Charkowie i Chersoniu. Do więzienia w Mińsku
przeniesiono ok. 3.000 więzionych w Pińsku, Brześciu, Wilejkach i
Baranowiczach.
Pierwsze wykazy jeńców skierowanych do egzekucji zaczęły
nadchodzić do obozów w Kozielsku, Starobielsku
i Ostaszkowie z
Moskwy na początku kwietnia 1940 roku.
Od 3 kwietnia 1940 roku rozpoczęto rozstrzeliwanie jeńców z
obozów specjalnych.
Pierwszy transport jeńców na miejsce egzekucji odszedł z
Kozielska właśnie tego dnia. Z Ostaszkowa jeńców wywieziono 4
kwietnia, a ze Starobielska 5 kwietnia. Ostatnie transporty z
Kozielska i Starobielska odeszły 12 maja 1940 roku, a z Ostaszkowa
16 maja. Natomiast likwidację więźniów zakończono na początku
czerwca 1940 roku.
13 kwietnia 1940 roku przeprowadzano deportację rodzin ofiar
„decyzji katyńskiej” Biura Politycznego KC ZSRR. Do północnego
Kazachstanu wywieziono ponad 61 tys. osób.
Do dnia dzisiejszego brak jest potwierdzenia co stało się z
osobami ewakuowanymi ze wschodnich terenów Polski
i Ukrainy i tymi
co przebywali w łagrach na północy ZSRR – tereny Syberii, a
którzy nie powrócili do kraju. Dane historyczne mówią o ponad 145
tysiącach.
Wszystko to mocno wpisało się w bolesną historię Polski. Były
to próby zniszczenia naszej narodowej tożsamości przez totalitarne
systemy białej, a następnie czerwonej Rosji, które w sposób
przemyślany uderzyły w grupy społeczne najbardziej oddane naszej
ojczyźnie. W ten sposób „Las Katyński i Charkowski” oraz inne
miejsca mordów stanowią wyjątkową wartość symboliczną
umiłowania ojczyzny aż po oddanie za nią życia, a zarazem
potrzebę nieustannego poszukiwania prawdy.
Bez takiej miłości, określanej mianem patriotyzmu, bez
poświęcenia, bez walki o tożsamość, nie można budować solidnej
teraźniejszości.
Katyńskie cmentarze w swojej prostocie zamykają całą prawdę o
ogromie okrucieństwa dokonanego przez ludzi wprzęgniętych w
sowiecki system totalitarny. Z pobudek zbrodniczej komunistycznej
ideologii zamordowano rzesze niewinnych istnień ludzkich, tylko
dlatego, że swoim życiem bronili wolności.
W chwili zadumy staje przed naszymi oczyma historia tych miejsc
pisana niewinną krwią. Po tych mordach zacierano ślady, starano
się równocześnie wymazać je z naszej pamięci i nie dopuścić by
w jakikolwiek sposób
o nich mówiono publicznie, a tym bardziej by
nauczano o tym w ramach lekcji historii czy języka polskiego.
O tym rozdziale historii mówiono szeptem, pół głosem, z
ukrycia albo milczano. Dopiero okres fenomenu Solidarności na kilka
miesięcy otworzył usta i uaktywnił pióra do czasu mroźnej,
złowieszczej nocy grudniowej
13 grudnia 1981 roku. Trzeba było
czekać jeszcze kilka lat, aby zbrodnie katyńskie ujrzały światło
dzienne.
KATYŃ to słowo kojarzące się z okrucieństwem, zbrodnią,
bestialstwem i podstępem wobec bezbronnych.
KATYŃ to nienawiść do ludzi mówiących innym językiem i
wyznających odmienne światopoglądy.
KATYŃ to także oszustwo popełnione wobec historii i ludzi,
którym najpierw kazano wierzyć, że będą uwolnieni
i powrócą do
swoich rodzin, aby później wymordować ich jednego po drugim
strzałem w tył głowy, pozbawiając ich prawa do napisania
ostatniego listu czy odmówienia ostatniej modlitwy.
Zbrodnia katyńska nie może być zapomniana. Zbrodnia ta domaga
się, by na jaw wyszły kolejne fakty związane
z nieludzkim mordem
Polaków na Wschodzie. Domaga się również, aby dokonało się
pojednanie między jednostkami
i między całymi narodami, tak by
nigdy więcej nie miała miejsca zbrodnia ludobójstwa.
Zło zawsze rodzi zło i tylko dobro może je zwyciężyć.
Zamość, 6 kwietnia 2014 roku
Marek Splewiński
9 kwietnia, Uczestniczyliśmy w uroczystości pod tytułem „Katyń……Ocalić
od zapomnienia-wspomnienia rodzin” realizowaną w ramach projektu
edukacyjnego w SOS-W w Zamościu przez Dyrektor, nauczycieli, uczniów
klasy IIa Gimnazjum Nr 8, historyka IPN-u oraz sekretarza ZRK.
11 kwietnia, Uczestniczyliśmy na uroczystości związanej z obchodami Święta
Szkoły im. Sybiraków oraz
w programie poetycko-muzycznym pt. ”Dziś
miałem sen o Polsce….”
3 maja, Uczestniczyliśmy w uroczystej sesji Rady Miasta i Mszy Świętej
w Intencji Ojczyzny w ramach obchodów 223 Rocznicy Uchwalenia
Konstytucji 3 Maja.
6 maja, Uczestniczyliśmy w uroczystości patriotyczno-religijnej w Błudku
z okazji 69 rocznicy rozbicia obozu zagłady żołnierzy Armii
Krajowej zorganizowanej przez ŚZŻ AK Okręg Zamość i Koło w
Suścu, 3 Batalion Zmechanizowany w Zamościu oraz Wójta Gminy
Susiec.
8 maja , Uroczystości jubileuszowe 350 lat objawień św.
Antoniego w Radecznicy /msza św. Zbiorowa na stawach św. Antoniego
pod przewodnictwem J.Eksc. abpa Celestino Migliore.
23 maja, Uroczystości Jubileuszu 25-lecia Specjalnego Ośrodka
Szkolno-Wychowawczego w Zamościu, z którym współpracujemy ponad
osiem lat.
25 maja, Uczestniczyliśmy w Krajowym Zjeździe Żołnierzy 9 p.p. Legionów
Armii Krajowej im. Ziemi Zamojskiej, który odbył się w Zwierzyńcu
i był zorganizowany przez ŚZŻ AK Okręg Zamość, Burmistrza
Zwierzyńca i 3 Batalion Zmechanizowany w Zamościu.
1 czerwca, Uczestniczyliśmy w uroczystościach 71 rocznicy pacyfikacji
Józefowa i okolicznych miejscowości, 71 rocznicy Rzeczypospolitej
Józefowskiej oraz 70 rocznicy bitwy pod Posadowem pomiędzy
żołnierzami AK i BCh
a ukraińskimi nacjonalistami UPA.
8 czerwca, Uroczystości 71 rocznicy pomordowanych na Wołyniu. W
Kościele Garnizonowym w Zamościu odprawiona została Msza Święta
w intencji pomordowanych. Kazanie wygłosił ks. Tadeusz
Isakowicz-Zaleski. Druga część uroczystości odbyła się na
Rotundzie Zamojskiej.
13 czerwca, Obchody 25 rocznicy pierwszych wolnych wyborów (4
czerwca 1989 roku). Uroczystość zorganizował Zarząd Oddziału
NSZZ ”Solidarność” w Zamościu.
29 czerwca, Uroczystości z okazji 70 rocznicy Bitwy
Partyzanckiej pod Osuchami.
12 lipca, Uroczystości 64 rocznicy likwidacji klasztoru,
gimnazjum i II inspektorat zamojskiego AK przez władze
komunistyczne.
24 lipca, Obchody 70 rocznicy akcji „Burza” na
Zamojszczyźnie zorganizowane przez IPN Oddział w Lublinie,
Prezydenta Miasta Zamościa i Muzeum Zamojskie.
27 lipca, 70 rocznica wkroczenia do Szczebrzeszyna oddziału AK
dowodzonego przez Tadeusza Kuncewicza PS. „Podkowa”
31 sierpnia, Obchody 94 rocznicy zwycięskiej bitwy kawalerii
polskiej w wojnie bolszewickiej w 1920 roku. Uroczystości odbyły
się w Wolicy Śniatyckiej pod honorowym patronatem Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej
1 września, Obchody 75 rocznicy napaści Niemiec hitlerowskich
na Polskę. W Katedrze Zamojskiej odbyła się uroczysta Msza Święta,
druga część obchodów miała miejsce na Rotundzie Zamojskiej.
17 września, Na zaproszenie Ministra Obrony Narodowej i Dyrektora Muzeum Wojska
Polskiego pięcioosobowa delegacja ZRK uczestniczyła w spotkaniu z
okazji zakończenia I-go etapu budowy nowej siedziby Muzeum
Katyńskiego.
Odeszli :
3 kwietnia zmarła Jadwiga Barbara Dukarska córka Kazimierza
Dukarskiego żołnierza KOP. W uroczystościach pogrzebowych na
Cmentarzu Komunalnym uczestniczyli przedstawiciele ZRK.
10 kwietnia zmarła Zofia Danuta Namroży członek zarządu ZRK.
W ceremonii żałobnej uczestniczyli członkowie
i przedstawiciele
Zarządu ze sztandarem.
W szeregach ZRK na dzień 8 maja jest 15-cioro potomków osób
zamordowanych na wschodzie w tym 2 synów i 13 córek.